Waarom het nog veel te vaak onder de mat wordt geschoven
We worden de laatste tijd overspoeld met berichten over grensoverschrijdend gedrag achter de schermen van bekende televisie programma’s, de ongelijkheid en intimidatie van vrouwen op het werk en de schending van vrouwenrechten in het buitenland. Maar over een van de ergste en meest intieme vormen van geweld tegen vrouwen, horen we veel minder. Er is nog steeds veel onbegrip voor vrouwen die te maken krijgen met geweld achter de voordeur, ofwel intieme terreur.
Intieme terreur
Intieme terreur is een ernstige vorm van partnergeweld die gekenmerkt wordt door een patroon van controle en dwang.Wereldwijd heeft 1 op de 3 vrouwen fysiek en/of seksueel geweld ervaren door een intiem persoon of partner. In Nederland sterft er elke 8 dagen een vrouw door (intiem) geweld. 73 procent van de Nederlandse vrouwen heeft seksuele intimidatie meegemaakt en 1 op de 5 vrouwen in Nederland krijgt met partnergeweld te maken. Ruim 80% van het partnergeweld bestaat uit psychische mishandeling. (Bron: @orangetheworld)
Taboe op partnergeweld
Door het onderzoek dat Caren Vermaat verrichte voor haar nieuwe boek over vrouwen die verstrikt hebben gezeten in een ongezonde relatie, werd duidelijk dat vrouwen die hun verhaal wilden delen dit meestal niet onder hun eigen naar durven doen. ‘De enige reden dat de vrouwen hun verhaal wilden delen was omdat ze als geen ander weten wat de impact is van een ongezonde, gewelddadige relatie, en dat ze andere vrouwen hiervoor willen behoeden. Het is een groot maatschappelijk probleem dat nog steeds veel te vaak in de doofpot wordt gestopt. Er komen gelukkig steeds meer vrouwen die hun verhaal over (seksuele) intimidatie of geweld op het werk naar buiten brengen, al dat niet onder hun eigen naam, maar het partnergeweld is blijkbaar nog steeds een taboe.’
Waarom ging je niet gewoon weg?
De vrouwen geven aan dat het onbegrip en het oordeel van de buitenwereld, vaak nog erger en pijnlijker is dan het gewelddadige en grensoverschrijdende gedrag waar ze mee te maken hebben gehad. Er zijn over het algemeen 3 hoofdredenen waarom de vrouwen zich schamen om het naar buiten te brengen. De eerste reden is dat buitenstaanders meestal niet snappen waarom een vrouw gevangen zit en niet zomaar weg kan gaan. De meest gestelde vraag is dan ook: ‘Waarom ging je niet gewoon weg?’ Door het delen van de openhartige verhalen hopen de vrouwen dat er meer begrip komt voor hun situatie en minder veroordeling. Als tweede reden wordt genoemd dat anderen hun verhaal niet geloven of niet willen geloven. De partner heeft vaak een narcistische persoonlijkheidsstoornis waardoor het voor de buitenwereld niet zichtbaar is hoe hij zich binnenshuis gedraagt. Voor de buitenwereld lijkt het een aardig, charmant en liefdevol persoon maar als het masker afgaat komt zijn ware aard naar boven. Als derde reden komt naar voren dat sommige vrouwen het idee hebben dat ze medeverantwoordelijk zijn voor het partnergeweld. Ze voelen zich schuldig en denken dat ze het er misschien wel zelf naar hebben gemaakt of het gedrag hebben uitgelokt.
Zinloze aangiftes
En als ze dan na jaren van agressie, fysiek of emotioneel geweld eindelijk de moed hebben verzameld om aangifte te doen, komen ze vaak van een koude kermis thuis. Als er geen keiharde bewijzen zijn in de vorm van opnames, berichten, foto’s of getuigenverklaringen worden ze door officiële instanties of de politie meestal met een kluitje in het riet gestuurd. En als de partner hier dan ook nog achterkomt laat het vervolg zich wel raden. De meeste vrouwen halen geen verhaal en doen geen aangifte.
Er gaan steeds meer stemmen op die willen dat psychisch en narcistisch misbruik strafbaar wordt gesteld en dat hiervoor een wetswijziging moet plaatsvinden, maar dit zal voorlopig nog wel even gaan duren. Tot die tijd is het vooral belangrijk dat vrouwen die te maken hebben (gehad) met intieme terreur serieus worden genomen en worden gehoord. Een eerste stap naar verandering is bewustwording. In het nieuwe boek ‘De wolf en de 7 meisjes’ doen 7 vrouwen, die terecht zijn gekomen in een ongezonde relatie, hun openhartige verhaal.