Jip leidde een gelukkig en zorgeloos leventje met haar familie totdat haar vader ernstig ziek werd en haar leven van de een op de andere dag drastisch veranderde.
Ik woonde met mijn ouders en zusje in een prachtig Pippi Langkous huis in het Gooi. Een heel groot huis met heel veel charme. We waren een heel gelukkig gezin die veel dingen samen deden en een hechte familieband hadden. Maar toen ik 15 was kreeg ik plotseling te horen dat mijn vader ernstig ziek was. Hij had slokdarmkanker en het was echt foute boel volgens de huisarts. Ik ben toen eerst een paar dagen thuis gebleven omdat ik niet meer goed functioneerde. Ik kon het niet bevatten en voor mijn gevoel stortte mijn hele wereld in. Ik had een hele goede band met mijn vader en ik wilde niet geloven dat dat er een mogelijkheid bestond dat hij er binnenkort misschien niet meer zou zijn. Na een paar dagen ben ik weer naar school gegaan waar ik helaas niet de support kreeg waar ik op dat moment behoefte aan had. Vlak daarna werd hij geopereerd maar na zijn operatie bleek hij een fikse ontsteking opgelopen te hebben wat hem bijna zijn leven kostte. Ik voelde me zwaar ellendig en ook mijn cijfers kelderden omlaag.
Met de nek aangekeken
Toen ik mijn rapport van de afgelopen periode kreeg deelde mijn mentor me doodleuk mee dat mijn resultaten zo slecht waren dat het misschien beter was dat ik op zoek zou gaan naar een andere school. Ik ben toen nog wel samen met mijn vader op mentorgesprek geweest maar dat maakte weinig verschil. Ondertussen hadden mijn ouders geregeld dat ik terecht kon op mijn oude school. Ik was een jaar eerder overgestapt van MAVO naar HAVO met het idee dat ik nooit meer terug zou hoeven maar dat liep anders. De leerlingen die van MAVO naar HAVO gingen werden beschouwd als dat zij zich ‘te goed voelden’. Ik werd dus eerder met de nek aangekeken dan dat het een warm weerzien was. Het was een kleine school en het leek mij de beste oplossing om het gewoon te facen, maar twee dagen voordat ik startte kreeg ik het bericht van mijn mentor dat de terugkomst in mijn oude klas voor teveel onrust zorgde en het beter zou zijn als ik naar een andere klas zou gaan. Ik haalde daar gelukkig weer goede cijfers maar zat duidelijk niet op mijn plek. Ik zat veel alleen, er waren veel groepjes in de klas waar ik niet bij hoorde. In deze periode werd er ook nog eens Pfeiffer bij mij geconstateerd waardoor ik veel thuis zat. Eerlijk gezegd vond ik dat helemaal niet zo erg. Ik haalde hoge cijfers en hoefde niet naar school. Mijn schoolperiode is hierdoor eigenlijk aan me voorbij gegaan. Ik had gelukkig wel een vriendje en een aantal lieve vriendinnen die me hebben gesteund.
Terminaal ziek
Na ongeveer een jaar heb ik mijn diploma gehaald en op dat moment ging het met mijn vader ook een stukje beter en leek hij redelijk stabiel. Ik besloot verder te leren op het ROC. In het tweede jaar werd mijn vader toch weer ziek en dit keer was er geen mogelijkheid meer tot herstel. Hij was terminaal ziek. Met flinke tegenzin heb ik dit aan mijn mentor verteld omdat het moest met als verzoek om het niet te delen met mijn klasgenoten. De volgende les vertelde ze de hele klas dat mijn vader ernstig ziek was dus daar stond ik dan met mijn mond vol tanden. Enkele weken later is mijn vader overleden. Dit was vlak voor de zomervakantie die ik heb kunnen gebruiken voor rouw en verwerking. Vlak daarna begon mijn stage, dat zag ik als een nieuwe fase. De baas van het stagebedrijf was een goede vriend van mijn vader, de werknemers wisten ook van de situatie en hadden daar gelukkig begrip voor. Ik had daar alleen een stagebegeleider die vond dat ik alles verkeerd deed. Hij legde de druk zo hoog dat ik op een gegeven moment in een burnout terecht ben gekomen. Ik ben toen in behandeling gegaan bij een psycholoog die een angststoornis constateerde. Ik kreeg last van paniekaanvallen en durfde de deur niet meer uit. In deze periode lag ik vooral op bed en af en toe kroop ik van mijn bed naar de bank maar verder dan dat kwam ik niet.
Klap gekregen
Na een tijdje ben ik teruggegaan naar school waar ik met veel pijn en moeite mijn diploma heb gehaald. Ik kreeg veel problemen met een aantal docenten die een hekel aan me hadden. Hoewel ik hoge cijfers haalde en mijn best deed werd er over mij geroddeld in de lerarenkamer en in de leraren groepsapp. Het is uiteindelijk zo geescaleerd dat een docent mij een klap heeft gegeven terwijl ik niks bijzonders deed en rustig aan het werk was.
Ik heb nooit begrepen hoe dit allemaal zover heeft kunnen komen en dat er scholen zijn waar dit soort dingen kunnen gebeuren. Het is mij toen wel duidelijk geworden dat als ik iets wilde bereiken ik daar zelf voor verantwoordelijk was en niet afhankelijk moest zijn van anderen. Vervolgens ben ik mijn eigen onderneming gestart met als specialisatie social media. Ik kwam in contact met een TV programma’s en bekende mensen. Het team waarvan ik deel uitmaakte heeft toen zelfs een Televisier ster gewonnen. Dit gaf me zoveel kracht en energie dat ik besloot om alleen nog maar dingen te gaan doen waar ik zelf blij en gelukkig van word in plaats van wat anderen van mij verwachten.
Ontspanning
Ik ben toen ook weer begonnen met sporten en allerlei activiteiten gaan doen die ik leuk vind en waar ik me goed bij voel. Ook op het gebied van ontspanning heb ik veel dingen aangepast. Zo ga ik regelmatig naar buiten de natuur in. Daar kan ik even helemaal tot mezelf komen en mijn hoofd leegmaken. Rust in mijn hoofd betekent rust in mijn leven. Burn-out en stress gaan natuurlijk hand in hand en daarom is ontspanning erg belangrijk. Mede hierom doe ik aan Yoga, zoals een burn-out hand in hand gaat met stress gaat yoga hand in hand met meditatie. Ik ga minimaal 1 x per week naar yoga maar probeer 2 a 3 keer per week te gaan. Het liefst extra vroeg in de ochtend (7:30) alles is dan zo rustig en voor mijn gevoel start ik de dag met een gigantische voorsprong, heerlijk! Ook doe ik een keer per week aan aqua fitness in het dorpszwembad, daar zwemmen vooral ouderen hierdoor lukt het mij heel goed om mij alleen op mijzelf te focussen en op dagen dat ik mij wat minder fit voel, ligt de lat niet zo hoog.
Naar buiten
Verder probeer ik zoveel mogelijk naar buiten te gaan, ik werk als ZZP-er dat geeft mij enorm veel vrijheid (die ik ook nodig heb). Als ik lang achter de computer zit en de zon zie schijnen probeer ik altijd even een korte pauze in te lassen en even te genieten van de zon. Daarnaast probeer ik mijzelf regelmatig op te laden door uiting te geven aan mijn creativiteit, dit doe ik in de vorm van schilderen, tekenen, collages maken of journalen. Ik weet nu hoe belangrijk het is om je lichaam te voorzien van de juiste brandstof. Als je voelt dat je lichaam energie heeft en je je lekker fit voelt dan doet dat ook wat in je hoofd.
Het overlijden van mijn vader was echt heel heftig en dat verlies draag ik de rest van mijn leven met me mee, maar ik heb er ook op jonge leeftijd veel van kunnen leren waardoor ik nu een andere kijk op het leven heb. Ik sta nu zelf aan het roer van mijn leven en vaar mijn eigen koers. Ik weet nu op mijn 21ste al wat echt belangrijk voor mij is, wat voor mij werkt en waar ik gelukkig van word, en daar heb ik de rest van mijn leven nog plezier van.
Lees hoe ook andere vrouwen het roer om hebben gegooid in het E-Book: Het Leefstijlroer om naar een verse versie van jezelf